در انگلیسی فعل‌ها به دو گروه کلی تقسیم می‌شوند.
-
فعل‌های “to be” بر بودن دلالت دارند. هنگامی که می‌خواهیم در خصوص بودن، شخصیت و ظاهر و یا شغل کسی صحبت کنیم از افعال “to be” استفاده می‌کنیم. در فارسی این گونه افعال را افعال اسنادی می‌نامیم.
به مثال‌های ذیل توجه بفرمایید.
He is a boy.
He is a tall boy.
I am a teacher.
-
در مقابل افعال “to be”، افعال اصلی نقش بسیار مهمی در زبان بازی می‌کنند.
افعالی چون آمدن، رفتن، درس خواندن و… افعال اصلی هستند.
ساختن جمله مثبت:
در زمان حال ساده (simple present) شکل اصلی فعل که مثبت (Positive) است به‌این‌صورت ساخته می‌شود که بعد از فاعل، فعل قرار می‌گیرد و بعد از آن مفعول و یا قید می‌آید.
Subject (فاعل) + Verb + Passive/Adverb (مفعول/قید)
این در حالی‌ست که بعد از ضمیر سوم شخص مفرد ( he, she & it ) به انتهای فعل “s” متصل می‌شود.
Subject ( HE, SHE & IT ) (فاعل) + Verb(s) + Passive/Adverb (مفعول/قید)
به مثال‌های ذیل توجه بفرمایید.
I go to school every day.
You study English every week.
We have a party today.
He goes to library every morning.
She plays tennis every afternoon.
ساختن جمله منفی:
در زمان حال ساده، هنگامی می‌خواهیم جمله را منفی ( Negative ) کنیم باید از افعال کمکی “do” و “does” استفاده کنیم و بعد از آن فعل به‌صورت ساده می‌آید.
- برای منفی کردن فعل در جمله‌های شامل ضمیر‌های من، شما، ما و آن‌ها ( i, you, we & they ) باید از Don’t ” (do not) ” استفاده کنیم.
Subject (فاعل) + don’t + Verb + …
I go to school every day but you don’t go.
You don’t study in collage.
We don’t go to concert tonight.
They don’t have a baby.
- برای ضمیر‌های سوم شخص مفرد ( he, she & it ) از doesn’t ” ( does not ) ” برای منفی کردن فعل استفاده می‌کنیم.
Subject (فاعل) + doesn’t + Verb + …
He doesn’t study enough for his examination.
She doesn’t have a purse.
It doesn’t work.
سوالی کردن جمله:
برای ساختن یک جمله سوالی در افعال اصلی باید do و does در اول جمله قرار گیرد و در انتهای جمله علامت سوال قرار گیرد.
Do + Subject (فاعل) + Verb + …?
Do you have watch?
Do I have a class today?
Do they study hard?
Does + Subject (فاعل) + Verb + …?
Does he go to school today?
Does she have a class?
Does it work?